به نظر می رسد با فراگیرتر شدن بکارگیری کامپیوتر در محل های کار و حتی در خانه ها تعداد کسانیکه از مشکلات چشمی و بینایی (CVS) یا به عبارتی "Computer Vision Syndrome" رنج می برند رو به افزایش باشد.
مهمترین علائم CVS عبارتند از: خستگی چشم، خشکی چشم، سوزش، اشک ریزش و تاری دید. همچنین ممکن است سبب درد در گردن و شانه ها نیز شود. بطورکلی می توان گفت CVS مجموعه ای از علائم چشمی و بینایی است که بر اثر کار با کامپیوتر ایجاد می شوند. تقریبا 4/3 کسانیکه زیاد با کامپیوتر کار می کنند گرفتار این علائم هستند.
چشم انسان حروف چاپی را بهتر از حروف نمایش داده شده بر روی مانیتور می بینند. علت این امر این است که حروف چاپی کنتراست بیشتری با صفحه سفید زمینه داشته و لبه های آنها واضح تر است حال آنکه در مورد صفحه مانیتور چنین نیست و لبه ها به وضوح حروف چاپی نیستند. یکی از مهمترین دلایل خشکی و سوزش چشم هنگام کار با کامپیوتر کاهش میزان پلک زدن است. این مسأله به همراه خیره شدن به صفحه مانیتور و تمرکز بر روی موضوع کار سبب می شود تا پلک ها مدت بیشتری باز بمانند و در نتیجه اشک روی سطح چشم سریعتر تبخیر می شود. با رعایت توصیه های دهگانه زیر می توان تا حد بسیار زیادی از آسیب های چشمی جلوگیری کرد:
۱. سعی کنید بطور ارادی پلک بزنید.
این کار سبب می شود سطح چشم شما با اشک آغشته شده و خشک نشود. در صورتیکه مشکل شما شدید باشد می توانید از قطره های اشک مصنوعی استفاده کنید.
۲. مرکز مانیتور باید حدود ۱۰ تا ۲۰ سانتی متر پایین تر چشمان شما باشد.
این وضعیت علاوه بر اینکه باعث می شود پلک ها پایین تر قرار گیرند و سطح کمتری از چشم در معرض هوا باشد. از خستگی گردن و شانه ها نیز می کاهد. در این موارد هم باید مانیتور را در ارتفاع مناسب قرار داد و هم ارتفاع میز را نسبت به میزکار تنظیم کرد بطوریکه ساعد شما هنگام کار با keyboard موازی با سطح زمین باشد.
۳. مانیتور خود را طوری قرار دهید که نور کلکین یا روشنایی اتاق به آن نتابد.
هنگام کار با کامپیوتر سعی کنید پرده ها را بکشید و روشنایی اتاق را نیز به نصف وضعیت معمولی کاهش دهید.
۴. به چشمان خود استراحت دهید.
سعی کنید هر ۵ تا ۱۰ دقیقه چشم خود را از مانیتور برداشته و به مدت ۵ تا ۱۰ ثانیه به نقطه ای دور نگاه کنید. این کار سبب استراحت عضلات چشم می شود. همچنین به شما وقت می دهد پلک بزنید و سطح چشم شما مرطوب شود.
۵. اگر مجبورید که متناوبا به یک صفحه نوشته و مانیتور نگاه کنید (خصوصا در مورد تایپیست ها) ممکن است چشم شما خسته شود زیرا باید تطابق خود را تغییر دهد. برای جلوگیری از این مسأله سعی کنید صفحه نوشته شده را در حداقل فاصله و هم سطح با مانیتور قرار دهید. برای اینکار می توانید از copyholder استفاده کنید.
۶. فاصله مانیتور با چشمان شما باید ۵۰ تا ۶۰ سانتی متر باشد.
۷. روشنایی و کنتراست مانیتور خود را تنظیم کنید.
میزان روشنایی مانیتور باید با روشنایی اتاق هماهنگی داشته باشد. یک روش برای تنظیم روشنایی مانیتور این است که به یک صفحه وب با زمینه سفید (مثل این صفحه) نگاه کنید. اگر سفیدی صفحه برای شما مثل یک منبع نور است روشنایی مانیتور زیاد است و باید آن را کم کنید. در مقابل، اگر صفحه کمی خاکستری به نظر می رسد روشنایی را زیاد کنید.
8. مشخصات دیگر مانیتور خود را تنظیم کنید.
کیفیت نمایش تصاویر بر روی مانیتور به سه عامل بستگی دارد: Resolution ، Refresh Rate ، و DotePitch .Refresh Rate نشاندهنده فرکانس تجدید تصویر بر روی مانیتور است. فرکانس پایین می تواند برای چشم خسته کننده باشد و فرکانس های خیلی پایین سبب پرش تصویر می شوند. بهترین Refresh Rate حدود 70 هرتز یا بیشتر است. Resolution یا وضوح تصویر که به Refresh Rate نیز بستگی دارد به تراکم پیکسل های تصویر بر روی مانیتور گفته می شود. هرچه تعداد پیکسل ها بیشتر باشد جزئیات بیشتری از تصویز دیده می شود. بطورکلی هرچه Resolution بیشتر باشد بهتر است ولی باید به Refresh Rate نیز توجه داشت. گاهی Resolution بالا Refresh Rate پایین دارند بنابراین باید وضعیتی را انتخاب کرد که هر دو بیشترین تعداد را داشته باشند.
Dot Pitch بر sharpness تصویر مؤثر است و هر چه عدد آن کمتر باشد تصویر sharpتر است. بیشتر مانیتورها dot pitch بین 25/0 تا 28/0 میلی متر دارند. 28/0 میلی متر یا کمتر عدد مطلوب است. Refresh Rate و Resolution را در ویندوز می توانید در Display Properties تنظیم کنید ولی dot pitch قابل تنظیم نیست.
9. اگر علی رغم رعایت توصیه های گفته شده باز هم دچار علائم هستید می توانید از عینک های مخصوص استفاده کنید زیرا گاهی مشکل در دید متوسط است. ما بطور معمول کمتر از دید متوسط استفاده می کنیم زیرا بیشتر اوقات یا اشیاء دور را نگاه می کنیم و یا اشیاء نزدیک. ولی مانیتور کامپیوتر دقیقا در فاصله ای از چشم قرار می گیرد که مربوط به دید متوسط است. برای دریافت عینک مناسب کامپیوتر به چشم پزشک مراجعه کنید.
10. هنگام کار با کامپیوتر سعی کنید گردن خود را راست نگهداشته و شانه را عقب بدهید.
قوز کردن هنگام کار طولانی با کامپیوتر سبب دردهای گردن و شانه ها می شود. کاملا پشت خود را به صندلی بچسبانید. همچنین ارتفاع صندلی خود را طوری تنظیم کنید که کف پاها روی زمین قرار داشته و زانوی شما در زاویه ۹۰ درجه قرار داشته باشد. Keyboard و Mouse باید پایین تر از آرنج و نزدیک دستان شما قرار داشته باشد.
نکات طبی در موقع کار با کامپیوتر ::
همه افرادی که با کامپیوتر کار می کنند باید پس از مدتی به نقطه ای دور نگاه کنند تا چشمانشان دچار خستگی نشود.. در ضمن جهت انجام کار با کامپیوتر، وجود نور کافی لازم و ضروری است و استفاده طولانی مدت از کامپیوتر باعث
خستگی و تحریک چشم شده و ممکن است باعث سر درد شود.
جهت جلوگیری از عوارض بالا باید صفحه کلید و سطح کار متحرک قابل تنظیم باشد و حرکات دست در محدوده طبیعی باشد یعنی مچ دست ها صاف باشد و دست به طرف داخل و خارج خم نباشد.
وقتی می خواهیم از روی صفحه ای تایپ کنیم باید آن صفحه در ارتفاع مانیتور و درست در کنار آن باشد تا با حرکات کمتری بتوان هر دو را در میدان دید، داشته باشیم کاربر باید در خانه و محل کار ورزش ها و نرمش های لازم را انجام دهد. فشارهای روانی نیز در بروز دردهای اسکلتی سهم بسزایی دارند کاربر نباید بطور مستمر پشت دستگاه بنشیند و باید هر چند مدت یکبار قدم بزند و به دور دست نگاه کند. از زیر پایی حتماٌ استفاده کنید. در صفحه کلیدهای پیشرفته، جایی برای تکیه و استراحت مچ دست دارند که بسیار مفید می باشند. صفحه کلید را کمی به طرف جلو مایل کنید، از میز و صندلی با لبه نرم و قابل اتکا استفاده کنید.

ترخون (به انگلیسی: Tarragon؛ به آلمانی: Deutscher Estragon)، گیاهی پایا به ارتفاع ۳۰ سانتیمتر تا ۱ متر است و دارای برگ‌های ساده به رنگ سبز است. برگ‌های قاعده ساقه آن به ۳ لوب تقسیم می‌شود و کاپیتول‌های آن کوچک و به رنک سبز و خوشه‌ای است. تکثیر آن از طریق پیدایش جوانه‌ها در ریزوم گیاه صورت می‌گیرد. قسمت مورد استفاده ترخون برگ‌ها و سر شاخه‌ها جوان گیاه است

گیاه ترخون از خانواده‏ی گل آفتاب‏ گردان‌‏ها است. گل‌‏های این گیاه زرد رنگ هستند که در فواصل تیر تا مهر ماه شکوفه می‌‏دهند

قدمت ترخون به ۵٠٠ سال قبل از میلاد بر می‌‏گردد. این گیاه برای اولین‌بار در مناطق جنوبی روسیه و سیبری دیده شده است

هرچند منشا اصلی ترخون در دره‌های آبرفتی روسیه و نواحی غربی آمریکای شمالی بوده‌است؛ اما اکنون پرورش آن در بیشتر نقاط سردسیر و معتدل جهان معمول است.

انواع

امروزه ٢ نوع از این گیاه کشت می‌‏شود: روسیه و فرانسه. برگ‏‌های گونه فرانسوی براق‏تر و تند و تیزتر از گونه‏ی روسیه‏ای آن است. اکثر ترخون‏هایی که به‌منظور استفاده در تجارت و بازرگانی استفاده می‏شوند از برگ‏های خشک شده‏ی گیاه ترخون فرانسوی حاصل می‌شوند. البته برخی معتقدند که این گیاه آلمانی می‌باشد و به اشتباه فرانسوی نام گرفته است

ترکیبات شیمیایی
گیـاه تازه تـرخون دارای ۶۰ تا ۷۰ درصد اسـتراگـول، ۱۵ الـی ۲۰ درصـد اوسـیمـن (ocimene) و متیل کاویاکول (methylchaviacol) می‌باشد. همچنین مقدار کمی نیز تانن در ترخون وجود دارد

خواص درمانی

ترخون بیشتر به‌صورت یک سبزی در پخت و پز استفاده می‌‏شود اما از آن برای مصارف پزشکی نیز استفاده می‌‏کنند. به‌دلیل داشتن خاصیت بی‏حس‏کنندگی در دهان، یونانیان باستان این گیاه را برای تسکین دندان درد می‏جویدند. این گیاه همچنین در قرون وسطی به‌عنوان یک پادزهر برای درمان سم مارگزیدگی استفاده می‏شد. از دیگر خواص مفید ترخون می‌توان به مواردی چون کمک به‌ هضم بهتر غذا، مسکن ملایم و یک کمک کننده‏ی خوب به پیشگیری از بیماری‏های قلبی و چاقی اشاره کرد (البته به شرط این که به‌جای نمک استفاده شود.

ترخون منبع بسیار خوبی از آهن، کلسیم و منگنز است. این سبزی همچنین دارای پتاسیم، منیزیم و ویتامین‏های A و C می‌‏باشد.

از قدیم‌الایام برای درمان دردهای شکمی و افزایش اشتها از ترخون استفاده می‌شده است. ترخون تنظیم‌کننده قاعدگی در زنان است. این گیاه مخصوصاً اگر به شکل دم‌کرده مصرف شود برای رفع خستگی و آرامش اعصاب بسیار سودمند است؛ به‌همین دلیل برای افراد بیش فعال مفید است.

ترخون تولید صفرا به‌وسیله‌‏ی کبد را افزایش می‏‌دهد و به این ترتیب به هضم و گوارش غذا کمک می‏کند و موجب افزایش سرعت فرایند سم‏زدایی در بدن می‏شود.

افرادی که فشار خون بالایی دارند می‏توانند از این سبزی به جای نمک در غذا اسـتفاده نماینـد. ترخـون توانـایی بسـیار زیـادی بـرای مبـارزه با کـرم‏های روده‏ای نیـز دارد

کاشت، داشت و برداشت
ترخون در مناطقی کشت می‌شود که از هوای گرم و آفتابی برخوردار باشد. ترخون درجه حرارت‌های پائین را به سهولت تحمل می‌کنند، به‌طوری که دمای (۱۵-)درجه سانتی‌گراد را بدون هیچ آسیبی تحمل می‌کند. گیاهان هنگام بروز هوای سرد در فصل بهار دچار سرمازدگی نمی‌شوند و به رویش خود ادامه می‌دهند. ترخون در طول رویش به مقادیر فراوانی آب نیاز دارد. از این رو گیاه باید در زمین‌های غنی از آب کشت گردد. آبیاری برای این گیاه در مرحله تشکیل شکوفه‌ها و نیز بعد از برداشت محصول ضروری است. خاک مناسب برای کشت ترخون خاک‌های با بافت متوسط (شنی – رسی) و با ضخامت زیاد لایه سطح الارض می‌باشد.
آماده‌سازی خاک

فصل پائیز پس از برداشت محصول قبل ۴٠ تا ۵٠ تن در هکتار کودهای حیوانی کاملاً پوسیده به زمین‌هایی که در آن‌ها ترخون کشت می‌شود اضافه کرده و با انجام شخمی عمیق (به عمق ۴٠ تا ۴۵ سانتی متر) با خاک مخلوط نمود. سپس کودهای شیمیایی مورد نیاز از قبیل ٨٠ تا ۱٠٠ کیلوگرم در هکتار اکسید فسفر و ۱٢٠ تا ۱٣٠ کیلوگرم در هکتار اکسید پتاس به خاک اضافه و شخم دیگری به عمق ٣٠ تا ٣۵ سانتی‌متر در جهت عمود بر جهت شخم قبلی زده می‌شود. پس از جمع‌آوری سنگ‌ها و قلوه سنگ‌ها، کلوخه‌ها به‌وسیله دیسک شکسته می‌شوند و زمین تسطیح می‌گردد. اوایل بهار باید بستر خاک را برای کشت گیاه کاملاً آماده نمود.
تاریخ و فواصل کاشت

ترخون را باید با گیاهان کشت کرد که سبب افزایش و گسترش علف‌های هرز نشوند. اوایل بهار زمان مناسبی برای تکثیر رویشی ترخون (از طریق قلمه‌های ساقه‌ای و یا جوش) و فصل پائیز زمان مناسبی برای تکثیر ترخون از طریق تقسیم ریشه می‌باشد. ترخون ٨ تا ۱٠ سال عمر می‌کند ولی محصول آن نقطه ۴ تا ٦ سال بازدهی اقتصادی دارد.
کاشت

کاشت و تکثیر ترخون به‌صورت رویشی و به روش‌های زیر صورت می‌گیرد.

قلمه ساقه‌ای: پس از جدا کردن ساقه‌های سبز و جوان از پایه مادری آن‌ها را در زمین مورد نظر کشت می‌کنند. تکثیر ترخون بااستفاده از این روش مناسب نیست و کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

پاجوش: اطراف پایه‌های مادری ٣ تا ۴ ساله پاجوش‌های متعددی از رویش استلونها به‌وجود می‌آیند که هر پاجوش از ساقه کوتاه و ریشه مناسبی برخوردار می‌باشد. چنانچه اواخر پائیز یا اوایل بهار اطراف گیاهان را به ضخامت ۴ تا ۵ سانتی‌متر با خاک نرم پوشانیده ‌شوند، پاجوش‌های بیشتری تولید می‌شود. در این روش در اواخر بهار (خرداد) خاک اطراف گیاهان را کنار می‌زنند و با جدا کردن پاجوش‌ها آن‌ها را در زمین اصلی کشت می‌کنند. معمولاً اطراف هر پایه مادری ٢٠ تا ۴٠ پاجوش به‌وجود می‌آید ولی بهتر است بیش از ۱٠ تا ٢٠ پاجوش از گیاه مادر جدا نشود، چون ممکن است سبب خشک شدن پایه مادری گردد. پس از انتقال پاجوش‌ها به زمین اصلی باید بلافاصله گیاهان را آبیاری نمود.

تقسیم ریشه: در بسیاری از کشورها از این روش برای تکثیر ترخون استفاده می‌شود. پایه‌های مادری ٣ تا ۴ ساله را که کاملاً سالم و عاری از هرگونه آلودگی قارچی هستند از خاک خارج می‌کنند سپس ریشه را به ۵ تا ۱٠ قطعه تقسیم می‌نمایند هر قطعه باید دارای حداقل ۱ تا ٢ جوانه رویشی باشد سپس در عمق ۱٠ تا ۱۵ سانتی‌متر در زمین اصلی کشت می‌شوند. برای هر هکتار زمین به ٣۵ تا ۴٠ هزار بوته نیاز است.
داشت

در طـول رویـش گیـاهان مبـارزه مکانیـکی و شـیمیـایی بـا علـف‌هـای هـرز ضـروری اسـت. قـبـل از رویـش گیاهـان در سـال دوم می‌تـوان از علـف‌کـش‌های مـرکازیـن (Merkazin) به مقدار ٨ کیلوگرم در هکتار یا سنسور (sensore) به مقدار ۱ تا ٢/۱ کیلوگرم در هکتار استفاده نمود. پس از از اولین برداشت می‌توان از علف‌کش مرکازین (Merkazin) به مقدار ۴ تا ٦ کیلوگرم یا از علف‌کش آفالون (Afalon) به مقدار ٦ کیلوگرم در هکتار استفاده کرد. پس از برداشت محصول برگردان کردن خاک بین ردیف‌ها سبب تهویه خاک و نیز سبب تسریع در رویش گیاهان می‌شود. ترخون در طول رویش ممکن است توسط عوامل بیماریزای قارچی نظیر قارچ عامل زنگ و قارچ عامل لکه برگی آسیب ببیند، که باید جهت مقابله با آن‌ها از قارچ‌کش‌های مناسب استفاده نمود.
برداشت

 محصول ترخون را می‌توان یک یا دوبار در سال برداشت کرد. اولین برداشت در مرحله گل‌دهی انجام می‌گیرد. اوایل تابستان (تیر) زمان مناسبی برای اولین برداشت است. از اواخر شهریور تا قبل از بروز سرما می‌توان دومین برداشت را انجام داد. گیاهان باید از فاصله ٧ تا ٨ سانتی‌متری از سطح زمین برداشت شوند؛ در غیر این‌صورت گیاهان خشک می‌شوند. در صورتی که از پیکر رویشی گیاه به‌عنوان سبزی یا ادویه استفاده شود (هدف استفاده از اسانس گیاه نباشد)، می‌توان سه بار در سال محصول را برداشت کرد. اولین برداشت قبل از گل‌دهی (اواخر خرداد – اویل تیر) انجام می‌گیرد. پس از برداشت اندام‌های جمع‌شده را خشک می‌کنند. اگرچه می‌توان آن‌ها را در سایه خشک کرد ولی برای مقیاس وسیع از خشک‌کن‌های الکتریکی در دمای ۴٠ تا ۵٠ درجه سانتی‌گراد استفاده می‌شود. در سال اول عملکرد پیکر رویشی تازه ۵/۱ تا ٢ تن در هکتار خواهد بود که از آن ٢۵ تا ٣۵ کیلوگرم اسانس به‌دست می‌آید. عملکرد پیکر رویشی خشک 2 تا ۵/٢ تن در هکتار می‌باشد

تا اواسط قرن بیستم، واحد زمان بر اساس روز متوسط خورشیدی بیان می‌شد. یک ثانیه بر اساس نسبت 86400/1 برابر روز متوسط خورشیدی تعریف می‌شد. روز خورشیدی، مدت زمانی است که طول می‌کشد خورشید دو بار پیاپی از راستای شمال-‌جنوب آسمان بگذرد که تقریبا معادل با فاصله زمانی دو اذان‌ ظهر شرعی متوالی است.

در گذشته این مقدار را معادل 24 ساعت تعریف کرده بودند. اما زمین در مداری بیضی‌شکل به‌دور خورشید می‌گردد؛ از این رو موجودی فرضی به‌نام خورشید متوسط را در نظر گرفتند که در هر 365 روز یک‌بار در آسمان می‌گشت و ثانیه را بر اساس حرکت این موجود خیالی تعریف کردند.

اما اندازه‌گیری‌ها نشان داد سرعت چرخش وضعی زمین به دور محور خود نیز ثابت نیست. بنابراین نمی‌شد از تعریف شبانه‌روز متغیر برای استاندارد زمان‌سنجی استفاده کرد. در سال 1956، ثانیه بر اساس دوره حرکت انتقالی زمین به دور خورشید، یعنی طول سال تعریف شد. اما از آن‌جایی‌که مدار زمین به‌دور خورشید، بیضوی است و دیگر سیارات منظومه شمسی نیز در حرکت زمین اختلال ایجاد می‌کنند، این تعریف نیز از دقت مناسبی برخوردار نبود.

در سال 1967، در تعریف واحد زمان از خواص فیزیکی ترازهای اتمی استفاده شد. یک ثانیه بر اساس تعداد نوسان‌های اتم سزیم که در ساعت‌های اتمی کاربرد دارد، تعریف و به عنوان استاندارد پذیرفته شد. با استفاده از این ساعت‌های اتمی بسیار دقیق بود که دانشمندان توانستند اثر کاهش سرعت دوران وضعی زمین را اندازه‌گیری کنند.

در آزمایش‌هایی که از سال 1961 تا 1971 ادامه یافت، زمان اندازه‌گیری شده بر اساس چرخش زمین با ساعت‌های اتمی مقایسه شد و مقداری تاخیر مشاهده شد.

شبانه‌روز طولانی‌تر می‌شود؟
هم‌اکنون، اختلاف ثانیه تعریف شده بر اساس روز متوسط خورشیدی و روز استاندارد حدود 002/0 ثانیه در هر شبانه‌روز است که در هر سال، نزدیک به 6/0 ثانیه اختلاف را پدید می‌آورد. اما این تغییرات ثابت و یکنواخت نیست.

زمین هم‌اکنون هر 23 ساعت و 56 دقیقه و 4 ثانیه یک‌بار به‌دور خود می‌گردد، اما سرعت دوران زمین به عوامل غیرقابل پیش‌بینی مانند حرکت مواد داخل زمین ارتباط دارد. زمین شبیه به تخم‌مرغ خامی است که مدت‌های مدیدی است در حال دوران است.

انسان هاي بزرگ در باره عقاید سخن مي گويند
انسان هاي متوسط در باره وقایع سخن مي گويند
انسان هاي كوچك پشت سر ديگران سخن مي گويند

انسان هاي بزرگ درد ديگران را دارند
انسان هاي متوسط درد خودشان را دارند
انسان هاي كوچك بي دردند

انسان هاي بزرگ عظمت ديگران را مي بينند
انسان هاي متوسط به دنبال عظمت خود هستند
انسان هاي كوچك عظمت خود را در تحقير ديگران مي بينند

انسان هاي بزرگ به دنبال كسب حكمت هستند
انسان هاي متوسط به دنبال كسب دانش هستند
انسان هاي كوچك به دنبال كسب سواد هستند
انسان هاي بزرگ به دنبال طرح پرسش هاي بي پاسخ هستند
انسان هاي متوسط پرسش هائي مي پرسند كه پاسخ دارد
انسان هاي كوچك مي پندارند پاسخ همه پرسش ها را مي دانند

انسان هاي بزرگ به دنبال خلق مسئله هستند
انسان هاي متوسط به دنبال حل مسئله هستند
انسان هاي كوچك مسئله ندارند

       1 - خود را دوست داشته باشيد تا هرگز گرفتار خشم‌هاي مخرب نخواهيد شد.
    2 - خود را از شر توقعاتي كه از ديگران داريد نجات دهيد.
    3 - رفتارهاي خشم برانگيز را بررسي كنيد و راهي صحيح براي ابراز احساسات خود بيابيد.
    4 - در هنگام عصبانيت سعي كنيد پيش كسي برويد كه براي او احترام خاصي قايل هستيد و او را دوست داريد.
    5 - لحظات عصبانيت خود را با قيد زمان و مكان و واقعه‌اي كه باعث عصبانيت شما شده يادداشت كنيد.
    6 - از شخصي كه دوستش داريد بخواهيد تا هنگام عصبانيت‌، به شما با گفتار يا اشاره‌هاي توافق شده‌، هشدار دهد.
    7 - پس از بروز خشم اعلام كنيد كه خطا كرده‌ايد.
    8 - ياد بگيريد كه اگر چيزي را دوست نداريد. اما از آن عصباني هم نشويد.
    9 - ياد بگيريد كه هر كس حق دارد چيزي باشد كه خودش انتخاب كرده‌.
    10 - ادای عصبانيت را در آوريد.
    11 - عصبانيت خود را به تعويق اندازيد.
    12 - در لحظه خشم‌، از افكار خود آگاهي پيدا كنيد.
    13 - شوخ طبعی را در خود پرورش دهيد.
    14 - زمان حال خود را با خشم و عصبانيت به هدر ندهيد.
    15 - زندگی را سخت نگيريد.
    16 - خود را ارزشمند بدانيد و اجازه ندهيد ديگران اختيار شما را در دست بگيرند.
    17 - ياد بگيريد تا اعمال و عقايد ديگران شما را پريشان و آشفته نسازد.
    18 - به خاطر داشته باشيد كه ديگران حق دارند با آن چه دلخواه شماست همراه نباشند.
    19 - به ياد داشته باشيد كه ديگران نمی توانند هميشه به ميل شما رفتار كنند.
    20 - اگر فكر می كنيد كه با بلندتر كردن صدايتان طرف مقابل ساكت می شود. بياموزيد تا احساس خود را به او نشان دهيد، اما كاری نكنيد كه عصبانی شود.
    21 - ياد بگيريد كه در برابر يأس و ناكامی به شكل تازه‌ای از خود واكنش نشان دهيد.
    22 - خشم خود را به نحوی كه آثار مخرب نداشته باشد، ابراز كنيد.
    23 - بياموزيد كه دنيا هرگز آن طور كه شما می خواهيد، نخواهد بود.